​Ρήξη τετρακεφάλου / επιγονατιδικού τένοντα

• Περιγραφή:

       Ο επιγονατιδικός τένοντας συνεργάζεται με τους μύες που βρίσκονται στην πρόσθια επιφάνεια του                      μηρού προκειμένου να πραγματοποιήσουν την έκταση του γόνατος. Οι μικρές ρήξεις του μπορεί να                        προκαλέσουν δυσχέρεια στη βάδιση, ενώ η πλήρης ρήξη οδηγεί σε αδυναμία στήριξης και έκτασης του                γόνατος. Η αντιμετώπιση τις περισσότερες φορές είναι χειρουργική και ακολουθείται από πρωτόκολλο                  φυσικοθεραπείας με στόχο την ανάκτηση του εύρους κίνησης και την μυϊκής ισχύος.  

​

• Αιτιολογία:

1. τραυματισμός: άμεση πλήξη στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος ή κατά την πραγματοποίηση άλματος όταν το γόνατο βρίσκεται σε μερική κάμψη (μερικώς λυγισμένο). 

2. Χρόνια τενοντίτιδα: η χρόνια φλεγμονή του τένοντα οδηγεί σε μικρό ρήξεις του με αποτέλεσμα σταδιακά να εξασθενεί. Πιο συχνά εμφανίζεται σε άτομα που ασχολούνται με το τρέξιμο ή με αθλήματα που περιλαμβάνουν άλματα (jumper's knee).

3. Προηγηθείσες ενέσεις κορτιζόνης με στόχο τη θεραπεία της τενοντίτιδας. 

4. Ορισμένες συστηματικές παθήσεις που επηρεάζουν την αιμάτωση του τένοντα και οδηγούν σε εξασθένιση του. Αυτές κυρίως είναι η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο σακχαρώδης διαβήτης.     

5. Χρήση φαρμάκων: η κορτιζόνη αλλά και η φθόριοκινολόνη (αντιβιοτικό) εξασθενούν τον τένοντα και τον καθιστούν πιο επιρρεπή σε ρήξη.

6. Προηγούμενο χειρουργείο στην περιοχή του γόνατος όπως η ολική αρθροπλαστική ή η ανακατασκευή του προσθίου χιαστού συνδέσμου. 

​

• Συμπτώματα:

        Όταν γίνει η ρήξη του τένοντα, συνήθως ο ασθενής αισθάνεται ένα "ποπ" και περιγράφει το αίσθημα οτι               "σκίστηκε" ο τένοντας. Αυτό συνοδεύεται από πόνο και οίδημα, ενώ ο ασθενής βρίσκει αδύνατο να                          τεντώσει το γόνατο του. Επιπρόσθετα μπορεί να εμφανίζει:

1. ένα εντύπωμα στο τμήμα κάτω από την επιγονατίδα αντίστοιχα με το σημείο που έγινε η ρήξη

2. Μετατόπιση της επιγονατίδας προς τα άνω, λόγω έλξης από τον τετρακέφαλο μυ  

3. Οίδημα και μώλωπες

4. Αδυναμία βάδισης και αστάθεια του γόνατος   

​

• Διάγνωση:   

       Η ρήξη του επιγονατιδικού τένοντα χρήζει άμεσης ορθοπαιδικής εκτίμησης και αξιολόγησης. Ο γιατρός                θα συζητήσει για τη γενική κατάσταση της υγείας σας και μετά αφού αποσαφηνιστεί ο μηχανισμός της                 ρήξης και περιγράψετε τα συμπτώματα σας στη συνέχεια θα σας εξετάσει ενδελεχώς. Σε πλήρη ρήξη του            τένοντα, συνήθως υπάρχει ψηλαφητό χάσμα αντίστοιχα με την περιοχή της ρήξης και ο ασθενής εμφανίζει          δυσχέρεια έκτασης του γόνατος ή ακόμα να στηριχθεί σε όρθια θέση.

       Η διάγνωση γίνεται κυρίως κλινικά, ωστόσο σε περιπτώσεις μερικής ρήξης αλλά και για το προεγχειρητικό            σχεδιασμό ο γιατρός θα οργανώσει τη διενέργεια υπερηχογραφήματος ή μαγνητικής τομογραφίας. 

• Θεραπεία:  

       Ο γιατρός θα συναξιολογήσει μια σειρά από παραμέτρους πριν σας προτείνει την θεραπεία:

1. τον τύπο και την έκταση της ρήξης

2. τη φυσική κατάσταση του ασθενούς

3. την ηλικία του ασθενούς     

       Οι πολύ μικρές, μερικές ρήξεις μπορεί να τύχουν συντηρητικής αντιμετώπισης με την εφαρμογή ειδικού              νάρθηκα του γόνατος, τη χρήση βακτηρίων για τη βάδιση και την έναρξη φυσικοθεραπείας. Ο χρόνος                    χρήσης του νάρθηκα ανέρχεται σε περίπου 6 εβδομάδες.

       Οι πλήρεις ρήξεις συνήθως αντιμετωπίζονται χειρουργικά. Αντίστοιχη θεραπευτική προσέγγιση προτείνεται          σε ευρείες μερικές ρήξεις ή σε περιπτώσεις μερικής ρήξης με προηγούμενο εκφυλισμό του τένοντα.

​

• Χειρουργική αποκατάσταση:

      Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει τη συρραφή του τένοντα στον κάτω πόλο της επιγονατίδας. Αυτή              μπορεί να γίνει με τη χρήση ραμμάτων και διοστικών τούνελ στην επιγονατίδα ή με ράμματα και                              άγκυρες. Σε κάθε περίπτωση ο χειρουργός θα αξιολογήσει την περίπτωση σας και αναλόγως θα σας                      προτείνει την ενδεδειγμένη τεχνική.

       Για ενίσχυση της επιδιόρθωσης, συχνά χρησιμοποιούνται επιπρόσθετες άγκυρες ή ράμματα ενώ στις                    σύνθετες περιπτώσεις που η ποιότητα του τένοντα δεν είναι ικανοποιητική ή υπάρχει σημαντική βράχυνση          μπορεί να χρησιμοποιηθούν αυτομοσχεύματα (οπίσθιοι μηριαίοι τένοντες) ή άλλομοσχεύματα (LARS                      ligament).  

•  Μετεγχειρητική αποκατάσταση:

       Μετά το χειρουργείο, εφαρμόζεται ένας νάρθηκας για περίπου 6 εβδομάδες. Αρχικά, ο νάρθηκας κλειδώνει          σε πλήρη έκταση για 2 εβδομάδες και σταδιακά αυξάνεται το εύρος μέχρι την επίτευξη πλήρους κάμψης.              Σε όλο αυτό το διάστημα ο ασθενής χρησιμοποιεί βακτηρίες για μερική φόρτιση (50% του σωματικού                    βάρους) και ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.

       Για την πλήρη αποθεραπεία απαιτούνται τουλάχιστον 6 μήνες, ενώ σε κάποιους ασθενείς με πιο απαιτητικές        δραστηριότητες μπορεί να χρειάστηκαν μέχρι και 12 μήνες για επιστροφή στην κανονικότητα τους. Οι                    περισσότεροι ασθενείς επιστρέφουν στο επάγγελμα τους ή στην άθληση, ωστόσο αρκετοί αναφέρουν                  δυσκαμψία ενώ μετά από τον κύκλο της φυσικοθεραπείας αποκτούν εύρος κίνησης παραπλήσιο με αυτό του        υγιούς γόνατος.